โถสุขภัณฑ์ที่เราใช้กันอยู่ประจำเราแบ่งได้ตามประเภทเป็น2แบบครับแบบนั่งราบอีกอย่างคือนั่งยองครับก็มีทั้งแบบถังชักโครกและตักราดครับว่ากันไปตามงบประมาณ แต่วันนื้ไม่ได้มากล่าวถึงการเลือกโถส้วมนะครับ

อยากให้ลองสังเกตว่าหลังโถจะเป็นแหล่งที่น่ารังเกียจยิ่งถ้าเจอเจ้าของบ้านขี้เกียจแล้วไม่ต้องพูดถึงเลย บริเวณนี้จะเป็นซอกยากแก่การทำความสะอาด อุดมไปด้วยเชื้อโรคและสิ่งของที่หลุดลอดได้จากการทำธุระรอบๆโถ วิธีการทำให้บริเวณหลังโถนี้มีความเสี่ยงต่อการเป็นแหล่งเชื้อโรคคงไม่ได้ให้ย้ายโถส้วมกลางห้องนะครับ จะได้ทำความสะอาดง่าย อยู่ใกล้ผนังอย่างเดิมนั้นแหละครับเพียงแต่ขอให้มีการเทพื้นให้ระบายน้ำออกจากแถวนั้นเพื่อไม่ให้น้ำไปขัง อีกอย่างครับบางท่านอาจคิดไม่ถึงว่าตำแหน่งท่อออกและที่แขวนของสายชำระนี่หล่ะครับสังเกตได้ว่าสายชำระหรือที่เราเรียกว่าที่ฉีดก้นนี่แหละจะเป็นสายอ่อนและมักจะโค้งบิดตัว เกลียวที่ขันเข้าต่อกับท่อออกจากผนังภายในจะมีห่วงยางกับเกลียวในพลาสติกเป็นตัวยึด สองชิ้นนี้ไม่ได้ยึดกันแน่นเนื่องจากเพื่อให้ปรับได้แต่ถ้าสายอ่อนมีการโก่งตัวมากเกลียวนอกกับห่วงยางด้านในจะมีรอยแยกอยู่ด้านในที่เราไม่เห็น แรกๆซื้อมาใหม่ๆก็ไม่มีอะไรครับนานๆยางเริ่มเสื่อมสภาพน้ำจะซึมออกมาจากรอยต่อแล้วไปขังอยู่หลังโถ ระยะที่เหมาะสมคือตำแหน่งที่ออกจากผนังอยู่สูงจากพื้นห้องน้ำประมาณ25-30ซม.ส่วนระยะห่างระหว่างที่แขวนหัวฉีดกับท่อออกน่าจะประมาณ50-60ซม.หรืออีกวิธีคือให้ทั้งสองส่วนไม่อยู่ในแนวดิ่งเดียวกัน ทั้งนี้คือทำไงก็ได้ครับให้สายอ่อนมีการปิดตัวหรือมีการโค้งตัวน้อยที่สุด